Zaburzenia integracji sensorycznej u małych dzieci (0-2lata).

Integracja sensoryczna to umiejętność prawidłowego przetwarzania bodźców zmysłowych (wzrok, węch, słuch, smak, dotyk, propriocepcja, tj. czucie głębokie i przedsionek – zmysł równowagi) przez układ nerwowy. Trudności dziecka (lub dorosłego) w tym zakresie mogą wskazywać na zaburzenia SI. Najczęściej rozpoznajemy i diagnozujemy je w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym, jednak pewne symptomy możemy już rozpoznać dużo wcześniej, bo nawet po urodzeniu. Obserwując rozwój i zachowanie dziecka należy zwrócić uwagę między innymi na:

1. Ubieranie, kąpanie, dotyk:

• denerwuje się podczas zmiany pieluszki lub kiedy jest pełna,
• preferuje niektóre ubrania, narzeka, że niektóre rzeczy są za ciasne, drapią (dzieci powyżej 15 miesiąca),
• nie lubi mycia twarzy, włosów, kąpieli,
• opiera się przed przytulaniem, odpycha się lub wygina w łuk,
• nie lubi zabaw podczas których może się pobrudzić.

2. Ruch:

• jest w ciągłym ruchu, kołysze się, biega dookoła nie potrafi usiedzieć podczas wykonywania czynności,
• nie raczkuje w ogóle lub raczkowało bardzo krótko,
• ma chorobę lokomocyjną,
• boi się, gdy jest podrzucane, nie lubi karuzeli i huśtania lub nadmiernie domaga się takich zabaw i aktywności,
• jest niezdarne, upada, ma słabe poczucie równowagi, wpada na przedmioty (powyżej 1 roku życia).

3. Słuch, mowa, dźwięk:

• denerwuje się, gdy słyszy naturalne dźwięki z otoczenia np. śpiew ptaków, odkurzanie, muzykę,
• bardzo mało wokalizuje lub gaworzy, lub wcale tego nie robi,
• nie reaguje na polecenia werbalne (przy prawidłowym słuchu),

4. Patrzenie i wzrok:

• jest wrażliwe na ostre światło, płacze lub zamyka oczy,
• unika kontaktu wzrokowego, odwraca się od twarzy drugiej osoby,
• jest nadmiernie podekscytowane lub zasypia w zatłoczonym, gwarnym otoczeniu, np. restauracja, supermarket,
• nie potrafi skupić uwagi, jeśli ma przed sobą więcej niż jedną zabawkę.

5. Jedzenie i spanie:

• sprawia mu trudność ssanie, połykanie, żucie,
• nadmiernie się ślini po fazie ząbkowania,
• ma ekstremalne preferencje żywieniowe przez dłuższy czas,
• wymaga dużej pomocy podczas zasypiania lub budzenia się np. kołysanie, głaskanie.

Ponadto warto jeszcze zaobserwować czy dziecko potrafi się bawić i w jaki sposób to robi. Ważna jest umiejętność naśladowania, zaangażowania w zabawę, interakcji w zabawie z drugą osobą (dzieckiem lub dorosłym).

Rodzicu!  

Jeżeli któreś z wyżej wymienionych zachowań zaobserwowałeś u swojego dziecka, warto zasięgnąć więcej informacji lub przeprowadzić diagnozę zaburzeń integracji sensorycznej. Pomoże Ci w tym specjalista, którym jest terapeuta SI.