Konwencja Praw Dziecka

Gdzie szukać pomocy

Jeżeli ktoś naruszył Twoje Prawa, powinieneś to zgłosić. Najlepiej porozmawiaj z rodzicami, szkolnym pedagogiem lub wychowawcą.
Jeżeli nie chcesz, aby ktoś dowiedział się o Twoich problemach, możesz zadzwonić i anonimowo porozmawiać z kimś, kto Ci pomoże.

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka to telefon skierowany do wszystkich dzieci, które potrzebują pomocy. Jeśli zadzwonisz pod ten numer, będziesz mógł/mogła porozmawiać ze specjalistą, który postara Ci się pomóc. Numer 0 800 12 12 12 jest bezpłatny, jeśli dzwonisz z telefonu stacjonarnego. Telefon działa od poniedziałku do piątku w godzinach 8:15-20:00*.

http://brpd.gov.pl/telefon-zaufania

NIEBEZPIECZNE SYTUACJE  

Numer 112 to numer alarmowy, pod który możesz zadzwonić, gdy znajdziesz się w niebezpiecznej sytuacji. Zadzwoń pod ten numer, jeśli uważasz, że potrzebna jest interwencja policji, straży pożarnej lub pogotowia.

http://www.112.gov.pl/

OFIARY I ŚWIADKOWIE PRZEMOCY

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę uruchomiła bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. Jeżeli czujesz się krzywdzony i potrzebujesz pomocy – możesz zadzwonić pod numer 116 111. Specjaliści porozmawiają z Tobą o każdym problemie, z którym nie potrafisz sobie poradzić i udzielą Ci pomocy. Telefon działa codziennie w godzinach 12:00 – 22:00*. Pytania możesz też zadawać przez stronę internetową: www.116111.pl

http://fdds.pl/

Niebieska Linia to Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, które przeciwdziała przemocy, dostarcza specjalistycznej pomocy psychologicznej i prawnej oraz prowadzi ośrodek dla osób dotkniętych przemocą. Jeśli czujesz, że zostałeś pokrzywdzony i nie wiesz, gdzie masz szukać pomocy, skontaktuj się z Pogotowiem przez e-mail: pogotowie@niebieskalinia.pl lub skorzystaj z całodobowego Ogólnopolskiego Telefonu dla Ofiar Przemocy w Rodzinie: 800 120 002.

http://www.niebieskalinia.pl/

Telefon 800 100 100 oferuje wsparcie i informacje rodzicom i nauczycielom, których dzieci i podopieczni są narażeni na kłopoty związane m.in. z przemocą online, seksualną, w szkole, z uzależnieniami czy też w związku z korzystaniem z nowych technologii, np. telefonów komórkowych. Pomoc jest bezpłatna i anonimowa; skontaktować się można również przez formularz http://800100100.pl/napisz lub pisząc e-mail na pomoc@800100100.pl

http://800100100.pl/

ZAGROŻENIA I ZGŁOSZENIA NIELEGALNYCH TREŚCI W INTERNECIE

Dyżurnet.pl to punkt kontaktowy, w którym możesz zgłaszać informacje o wszystkich nielegalnych i niepokojących Cię treściach znalezionych w Internecie. Jeśli specjaliści z dyżurnet.pl uznają, że znalezione przez Ciebie treści są nielegalne – poinformują o tym policję lub prokuraturę. Twoje zgłoszenie może być anonimowe, to znaczy, że nikt nie dowie się o tym, że to Ty zgłosiłeś nielegalne treści. Nielegalne treści zgłoś za pomocą formularza internetowego: https://dyzurnet.pl/formularz.html. Możesz także napisać maila na adres: dyzurnet@dyzurnet.pl lub zadzwonić pod całodobowy numer telefonu: 0 801 615 005. Koszt jak w przypadku połączenia lokalnego.

https://dyzurnet.pl/

Telefon 800 100 100 oferuje wsparcie i informacje rodzicom i nauczycielom, których dzieci i podopieczni są narażeni na kłopoty związane m.in. z przemocą online, seksualną, w szkole, z uzależnieniami czy też w związku z korzystaniem z nowych technologii, np. telefonów komórkowych. Pomoc jest bezpłatna i anonimowa; skontaktować się można również przez formularz http://800100100.pl/napisz lub pisząc e-mail na pomoc@800100100.pl

http://800100100.pl/

DZIECI UCHODŹCÓW LUB IMIGRANTÓW

Fundacja Refugee.pl kontynuuje działalność prowadzoną uprzednio przez Centrum Pomocy Uchodźcom i Repatriantom Polskiej Akcji Humanitarnej. Jeśli jesteś uchodźcą i potrzebujesz jakiejkolwiek pomocy, wsparcia lub informacji, bądź uważasz, że Twój prawa są łamane, zadzwoń pod numer +48 22 121 20 00 lub napisz na info@refugee.pl

http://refugee.pl/

Helsińska Fundacja Praw Człowieka zajmuje się ochroną praw człowieka; jeśli uważasz, że Twoje prawa są łamane, pomocy udzielą Ci prawnicy z fundacji. Aby zapisać się na dyżur do prawnika, zadzwoń pod nr + 48 22 556 44 68 (nr dla obywateli polskich) dostępny codziennie w godzinach 10:00-14:00. Jeśli jesteś cudzoziemcem, uzyskasz również pomoc dotyczącą Twojego statusu pobytowego; zadzwoń pod nr +48 22 556 44 66, napisz e-mail na adres refugees@hfhr.org.pl lub przyjdź bezpośrednio do fundacji.

http://www.hfhr.pl/

Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM) – prowadzi szereg działań nakierowanych na zwiększanie świadomości migrantów odnośnie ich praw i obowiązków w Polsce, a także mających na celu przeciwdziałanie przejawom dyskryminacji i wyzyskowi migrantów na rynku pracy. Pod numerem telefonu 22 490 20 44 cudzoziemcy w Polsce mogą uzyskać informacje dotyczące praw i obowiązków w kraju, w szczególności warunków pobytu i pracy w Polsce. Telefon działa od poniedziałku do piątku, od 9.00 do 17.00.

Fundacja Ocalenie zapewnia bezpłatną pomoc specjalistyczną dla cudzoziemców, zajmuje się poszanowaniem praw człowieka oraz wspiera migrantów poszukujących pomocy w integracji i indywidualnym rozwoju. Jeśli potrzebujesz pomocy w którymś z wymienionych obszarów, zadzwoń pod nr +48 22 828 04 50 (biuro czynne od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00-19:00).

http://ocalenie.org.pl/

DZIECI NAJUBOŻSZE

Caritas Polska jest organizacją, która może Ci pomóc, jeśli Twoi rodzice lub opiekunowie znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej. Może sfinansować Twoje obiady w szkole, kupić wyprawkę do szkoły bądź dofinansować wycieczkęklasową. Caritas ma ponad czterdzieści placówek w całej Polsce. Mapę i telefony kontaktowe do poszczególnych placówek znajdziesz tutaj: http://www.caritas.pl/szukam-pomocy/ . Możesz też zadzwonić pod jeden z numerów: +48 22 3348500, +48 22 3348585, lub skorzystać z formularza: http://www.caritas.pl/kontakt/.

NARKOTYKI, UZALEŻNIENIA

MONAR jest stowarzyszeniem, które niesie pomoc osobom uzależnionym od narkotyków, zakażonym wirusem HIV czy bezdomnym. Jeśli Ty lub osoba z Twojego otoczenia ma podobny problem, skontaktuj się ze stowarzyszeniem pisząc na adres pomoc@monar.org 

http://www.monar.org/pl/ 

Ogólnopolski Telefon Zaufania  Narkotyki – Narkomania, to numer, pod którym uzyskasz pomoc oraz wsparcie, jeśli Twój problem (lub osoby z Twojego otoczenia) związany jest z narkotykami i uzależnieniem od narkotyków – zadzwoń pod 801 199 990. Telefon jest czynny codzienne od 16:00 do 21:00*, opłata wynosi 35gr za całe połączenie.

http://www.kbpn.gov.pl/portal?id=111047

Stowarzyszenie KARAN udziela informacji, pomocy oraz wsparcia osobom uzależnionym od narkotyków. Jeśli potrzebujesz takiej pomocy, zadzwoń pod nr 800 120 289 od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00-17:00.

http://karan.pl/index/?id=7bcdf75ad237b8e02e301f4091fb6bc8

POMOC OGÓLNA

Komitet Ochrony Praw Dziecka udziela wszechstronnej pomocy i pomaga skontaktować się z różnymi specjalistami. Skorzystaj z formularza zamieszczonego na stronie: http://kopd.pl/kontakt/ekspert-on-line/ .

 *Godziny działania telefonów mogą ulec zmianie.

Konwencja o prawach dzieckaⁱ

Konwencja gwarantuje prawa dziecka, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia. Przyjęta została przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 1989 r., Polska jest inicjatorem jej uchwalenia. Konwencja weszła w życie w 1990 r. Stronami konwencji jest 195 państwa (czerwiec 2015 r.). Polska ratyfikowała konwencję w 1991 r.

Postanowienia Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który podejmuje starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów międzynarodowych postępowania wobec dzieci.

Konwencja nakazuje gwarantowanie zapisanych w niej praw bez jakiejkolwiek dyskryminacji. Ponadto, zakazuje jakiejkolwiek dyskryminacji lub karania dziecka ze względu na status prawny, działalność, poglądy, przekonania religijne rodziców, członków rodziny lub opiekunów.

Nakazuje ona, by we wszelkich działaniach dotyczących dziecka kierować się jego najwyższym dobrem.

Konwencja nakłada na państwa obowiązek podejmowania działań biorąc pod uwagę prawa
i obowiązki rodziców dziecka lub jego opiekunów. Ponadto, nakazuje państwom poszanowanie praw i obowiązków rodziców, członków rodziny, środowiska, opiekunów prawnych, innych osób, do ukierunkowania dziecka i udzielania mu rad przy korzystaniu przez nie z praw określonych w konwencji. Konwencja wskazuje, że rodzice lub inne osoby odpowiedzialne za dziecko ponoszą główną odpowiedzialność za jego utrzymanie oraz zapewnienie warunków niezbędnych do rozwoju.

W konwencji zapisane są:

• prawo do życia i rozwoju, do tożsamości, obywatelstwa,

• prawo swobody myśli, sumienia i wyznania, wyrażania poglądów, w tym
  w postępowaniu administracyjnym i sądowym,

• prawo do ochrony życia prywatnego, rodzinnego, domowego, tajemnicy korespondencji

• prawo do wychowania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia
  z nimi, prawo poznania rodziców, jeżeli to możliwe,

• prawo do wolności od tortur, poniżającego traktowania, przemocy fizycznej lub psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych,

• prawo do swobodnego zrzeszania się, pokojowych zgromadzeń,

• prawo do odpowiedniego do wieku i stopnia rozwoju traktowania w ramach postępowania karnego,

• prawa społeczne, w tym prawo do odpowiedniego standardu życia, opieki
  w instytucjach i zakładach, ochrony socjalnej, ochrony zdrowia, rehabilitacji społecznej i zdrowotnej,

• prawo do ochrony przed wyzyskiem ekonomicznym, podejmowaniem pracy w zbyt wczesnym wieku,

• prawo do wypoczynku i czasu wolnego,

• prawo dostępu do informacji i materiałów pochodzących z różnych źródeł,

• prawa do nauki, w tym prawo do bezpłatnej i obowiązkowej nauki w zakresie szkoły podstawowej.

Szczególną uwagę konwencja poświęca dzieciom niepełnosprawnym, nakładając na państwo obowiązek zapewnienia warunków integracji społecznej, edukacji, rehabilitacji, rekreacji, dostępu do opieki zdrowotnej. Ponadto, konwencja zawiera zasady dotyczące postępowania w przypadku przysposobienia, procedur uchodźczych, ochrony tożsamości dzieci należących do mniejszości etnicznych, religijnych, językowych.

Zobowiązania państw

Zgodnie z art. 4 konwencji nakłada ona na państwa obowiązek podjęcia działań ustawodawczych i innych w celu realizacji praw w niej zapisanych. Jeżeli chodzi o realizację praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych określonych w konwencji, to państwa zobowiązanie są do podjęcia działań, wykorzystując maksymalnie dostępne środki i, gdy to potrzebne, w ramach współpracy międzynarodowej.

Protokoły dodatkowe do konwencji

W 2000 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych rozszerzyło zakres ochrony dzieci, przyjmując dwa protokoły dodatkowe do konwencji:

• w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne,

• w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii.

Oba protokoły weszły w życie w 2002 r., stronami pierwszego jest 159 państw, stronami drugiego jest 169 państw (czerwiec 2015 r.). Polska ratyfikowała oba protokoły w 2005 r.

Protokół w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne wskazuje, że:

• obowiązkowy pobór powinien dotyczyć osób, które ukończyły 18 rok życia,

• pobór ochotniczy powinien dotyczyć osób starszych niż 15 lat,

• przed ukończeniem 18 roku życia członkowie sił zbrojnych nie powinni brać bezpośredniego udziału w działaniach zbrojnych.

Protokół w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii nakłada na państwa obowiązek wprowadzenia zakazu handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji
i dziecięcej pornografii, jak też penalizacji czynności z tym związanych. Drugim obszarem działań państw ma być ochrona praw i interesów dzieci-ofiar handlu, prostytucji
i pornografii. W tym zakresie protokół wymienia szereg rozwiązań, jakie powinny być przyjęte w ramach postępowania karnego, polityki społecznej, rehabilitacji ofiar.

Kontrola wykonywania konwencji i protokołów

Kontrola wykonywania konwencji i protokołów dodatkowych na szczeblu międzynarodowym sprawowana jest przez Komitet praw dziecka, złożony z 18 niezależnych ekspertów, którzy uczestniczą w pracach komitetu we własnym imieniu (są niezależni od rządów).

Ocena przeprowadzana jest na podstawie okresowo składanych sprawozdań krajowych.

Sprawozdania z wykonywania konwencji sporządzane są przy wykorzystaniu kwestionariusza opracowanego przez komitet (2010 rok) i przedkładane są w kilkuletnich odstępach. Członkowie komitetu dysponują, poza sprawozdaniem krajowym, uwagami organizacji pozarządowych. Uwagi organizacji pozarządowych przekazane komitetowi przed terminem rozpatrzenia sprawozdania udostępniane są państwu.

Po wstępnym rozpatrzeniu sprawozdania komitet odbywa spotkanie z delegacją rządową (tzw. obrona), w trakcie tego spotkania omawiane są kwestie budzące szczególne zainteresowanie komitetu. Spotkanie jest publicznie dostępne.

Po obronie komitet przyjmuje wnioski końcowe zawierające ocenę wdrażania postanowień konwencji przez dane państwo (aspekty pozytywne, problemy) oraz zalecenia co do sposobu rozwiązania problemów. Zalecenia nie są wiążące dla państw. 

Komitet praw dziecka publikuje także komentarze ogólne (ang. General Comments), odzwierciedlające poglądy komitetu na treść postanowień konwencji. Komentarze nie przedstawiają wiążącej interpretacji konwencji.

Konwencja wyposażona jest także w protokół dodatkowy, przewidujący możliwość przedkładania przez osoby indywidualne Komitetowi praw dziecka skarg na niewykonywanie przez państwa postanowień konwencji i protokołów dodatkowych. Protokół przewiduje także rozpatrywanie przez komitet skarg międzypaństwowych. Komitet może też prowadzić procedurę dochodzeniową, wszczynaną w razie powzięcia wiadomości o poważnych lub systematycznych naruszeniach praw, o których mowa w Pakcie.

Skarżone może być jedynie państwo będące stroną protokołu. Protokół wszedł w życie
w 2014 r., jego stronami jest 17 państw (czerwiec 2015 r.). 

Konwencja jest napisana trudnym prawniczym językiem, dlatego poproszono dzieci i młodzież , aby pomogli opisać te skomplikowane artykuły w prosty sposób – dzięki temu przepisy są bardziej zrozumiałe.

Każdy pomocnik miał do przetłumaczenia inne artykuły konwencji. Tak powołany „zespół tłumaczy” wykonał ogromną pracę, którą połączono w jeden wspólny dokument.

Oto wyniki:

Artykuł 2. i 30. ZAKAZ DYSKRYMINACJI

Wszystkie dzieci mają takie same prawa – nie ma gorszych ani lepszych dzieci!

Artykuł 12. PRAWO DO WYPOWIEDZI

Każdy ma prawo mieć swoje zdanie, własne myśli i poglądy. Dziecko może wypowiadać się w swoich sprawach przed sądem lub w innych instytucjach.

Artykuł 13. PRAWO DO INFORMACJI

Dziecko ma prawo do wypowiedzi. Możemy szukać informacji, wypowiadać się w dowolny sposób (np. mówiąc, pisząc, tworząc sztuki teatralne, rysując). Należy jednak pamiętać, aby korzystając z prawa do wypowiedzi, nikogo nie obrazić.

Artykuł 16. PRAWO DO PRYWATNOŚCI

Nikt nie ma prawa poniżać i ośmieszać dziecka ani wtrącać się do jego osobistych spraw, czytać listów, maili, esemesów czy pamiętników – chyba że w uzasadnionych sytuacjach sąd zadecyduje inaczej.

Artykuł 17. DOSTĘP DO RÓŻNYCH MEDIÓW

Dziecko ma prawo do korzystania z książek, gazet, internetu – choć rodzice czy opiekunowie powinni czuwać nad tym, z czego i jak długo korzysta.

Artykuł 19. OCHRONA PRZED PRZEMOCĄ

Nikt, nawet mama czy tata nie mają prawa bić dziecka lub dręczyć go w inny sposób! Rodzicom i opiekunom nie wolno zaniedbywać dziecka. Zadaniem dorosłych jest chronić dziecko przed przemocą.

Artykuł 24. PRAWO DO OPIEKI MEDYCZNEJ

Jak dziecko zachoruje zawsze ma prawo do leczenia.

Artykuł 26. PRAWO DO ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO

Jeśli rodzina dziecka jest w trudnej sytuacji finansowej, państwo powinno dziecku pomóc.

Artykuł 28. PRAWO DO NAUKI

Dzieci maja prawo do nauki. Dzięki temu prawu mogą uczyć się za darmo. Obowiązkiem państwa jest dopilnować, żebyśmy mogli się uczyć.

Artykuł 29. PRAWO DO ROZWIJANIA ZDOLNOŚCI

Dziecko ma prawo do rozwijania swoich zainteresowań lub zdolności, ma także prawo do różnego rodzaju korepetycji i wsparcia ze strony dorosłych.

Artykuł 31. PRAWO DO WYPOCZYNKU

Każde dziecko ma prawo do wypoczynku i czasu wolnego.

Artykuł 32. PRAWO DO OCHRONY PRZED WYKORZYSTYWANIEM DO PRACY

Dziecka nie można zmuszać do pracy zarobkowej, szczególnie zajęć niebezpiecznych lub utrudniających naukę i rozwój.

Artykuł 33. PRAWO DO OCHRONY PRZED NARKOTYKAMI

Państwo ma obowiązek wszelkimi prawnymi sposobami chronić nas przed narkotykowym uzależnieniem.

Artykuł 34. OCHRONA PRZED WYZYSKIEM SEKSUALNYM

Nikt nie może wykorzystywać seksualnie dzieci!

Artykuł 38. OCHRONA PODCZAS WOJEN

Dzieci poniżej 15. roku życia nie mogą brać udziału w wojnach.

Artykuł 40. PRAWA DZIECI PODEJRZANYCH O POPEŁNIENIE PRZESTĘPSTWA

Jeśli dziecko jest podejrzane o jakieś przestępstwo, to ma prawo do odpowiedniej pomocy w sądzie, do wypowiedzi w swojej sprawie i przedstawienia swojej wersji zdarzeń.

Misja:

UNICEF został wyznaczony przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych, aby chronić prawa dzieci,wspierać realizację ich podstawowych potrzeb oraz tworzyć warunki do pełnego rozwoju wszystkich dzieci.

UNICEF kieruje się w swojej pracy postanowieniami Konwencji o prawach dziecka i podejmuje starania, aby prawa dziecka stanowiły kanon zasad etycznych oraz standardów międzynarodowych w postępowaniu wobec dzieci.

UNICEF podkreśla, iż przeżycie, ochrona i rozwój dzieci są uniwersalnymi normami, które stanowią o rozwoju ludzkości.

UNICEF mobilizuje siły polityczne oraz środki materialne, aby pomóc krajom, zwłaszcza tym rozwijającym się, w zapewnieniu dzieciom oraz ich rodzinom dostępu do podstawowych usług.

UNICEF jest zaangażowany w zapewnienie szczególnej ochrony najbardziej poszkodowanym dzieciom – ofiarom wojen, katastrof, skrajnego ubóstwa, wszelkich form przemocy i wykorzystywania, oraz dzieciom z niepełnosprawnością.

UNICEF działa w sytuacjach kryzysowych, aby chronić prawa dzieci. We współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych oraz innymi organizacjami humanitarnymi, UNICEF dzieli się wiedzą i środkami, by uwolnić od cierpienia dzieci oraz tych, którzy sprawują nad nimi opiekę.

UNICEF jest neutralny, a jego działalność jest wolna od wszelkich form dyskryminacji. Priorytet mają zawsze dzieci i kraje znajdujące się w najtrudniejszej sytuacji.

UNICEF, poprzez realizowane programy, promuje równouprawnienie dziewcząt oraz kobiet, działa na rzecz ich pełnego uczestnictwa w życiu politycznym, społecznym i ekonomicznym.

UNICEF współpracuje ze wszystkimi partnerami na rzecz stałego rozwoju ludzkości oraz realizacji wizji pokoju i postępu społecznego zagwarantowanego w Karcie Narodów Zjednoczonych.

Materiały dla uczniów i nauczycieli:

https://www.unicef.pl/Wspolpraca-ze-szkolami/Materialy-dydaktyczne