Zespół Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka

WWR- co to jest?
WWR to zintegrowane działania profilaktyczne, diagnostyczne, terapeutyczne i medyczne, mające na celu stymulowanie funkcji odpowiedzialnych za rozwój psychomotoryczny i komunikację małego dziecka niepełnosprawnego. Działania te obejmują również pomoc i wsparcie udzielane rodzicom i rodzinie w celu nabycia umiejętności postępowania z dzieckiem. Istotne jest, by intensywne i kompleksowe działania zostały podjęte jak najwcześniej.

Kto wydaje opinię WWR?
Opinia taka wydawana jest przez publiczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne.

Dla kogo WWR?
Wczesne wspomaganie rozwoju jest przeznaczone dla dzieci, które posiadają opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju wydane ze względu na wykrytą niepełnosprawność:

niesłyszące,
słabosłyszące,
niewidzące,
słabowidzące,
niepełnosprawne ruchowo, w tym z afazją,
niepełnosprawne intelektualnie w stopniu lekkim,
niepełnosprawne intelektualnie w stopniu umiarkowanym,
niepełnosprawne intelektualnie w stopniu znacznym,
z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera,
z niepełnosprawnością sprzężoną,
niedostosowane społecznie.

Jesteśmy Wiodącym Ośrodkiem Koordynacyjno-Rehabilitacyjno-Opiekuńczym,
dlatego też dzieci, u których zaobserwowano nieprawidłowości w rozwoju (nie posiadające opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju) również mogą być objęte zajęciami WWR w naszej placówce.

Jak ubiegać się o opinię WWR?
Rodzic / opiekun prawny składa wniosek o wydanie opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju na podstawie posiadanej dokumentacji:
1. zaświadczenia lekarskiego o rodzaju niepełnosprawności dziecka
2. opinii psychologicznej i pedagogicznej
3. dodatkowo:

orzeczenia o niepełnosprawności (jeśli dziecko posiada)
opinii wychowawcy z przedszkola (jeśli dziecko uczęszcza do przedszkola)
innej posiadanej dokumentacji (np. opinii logopedycznej, rehabilitacyjnej itp.)

Czy warto starać się o opinię WWR?
Pomoc udzielana we wczesnym dzieciństwie pozwala nie tylko skutecznie kompensować występujące u dziecka dysfunkcje i deficyty, ale także zapobiega pojawianiu się zaburzeń rozwoju o charakterze wtórnym.

Co powinno niepokoić w rozwoju dziecka?

6-miesięcznego:

nie patrzy na rodziców/ rodzeństwo,
nie odwzajemnia uśmiechu,
nie angażuje się w zabawę swoim ciałem (dłońmi, stopami, włosami, ustami),
nie utrzymuje sztywnej główki w pozycji pionowej,
nie obraca się na boki, z brzucha na plecy,
nie podąża wzrokiem za osobą, przedmiotem,
nie odwraca głowy za znajomą osobą,
nie odwraca głowy w kierunku źródła dźwięku,
nie reaguje na nagły, głośny hałas.

1-rocznego:

nie odróżnia obcych osób, nie wykazuje niepokoju wobec nich,
nie gaworzy (nie łączy identycznych dźwięków- sylab, np. nababa, nanana itp.),
nie naśladuje prostych gestów, zabaw,
nie utrzymuje zabawki w ręku,
nie wyciąga rączki do znajomej osoby,
nie okazuje uczuć (radości, złości, zadowolenia),
nie chwyta zabawek i nie bawi się nimi,
nie angażuje się w proste zabawy z przedmiotami,
nie siedzi samodzielnie (z podparciem).

2-letniego:

nie reaguje na swoje imię,
nie naśladuje prostych zabaw z użyciem zabawek,
nie rozumie i nie wykonuje poleceń (np. nie podaje przedmiotów, nie robi pa pa),
nie poszukuje zabawki, która zniknęła za zasłoną,
nie chodzi samodzielnie,
nie manipuluje przedmiotami (nie bawi się, nie przekłada z ręki do ręki),
nie szuka przedmiotów znajdujących się w pokoju (nie wskazuje, np. pokaż gdzie jest miś),
nie wydaje dźwiękonaśladowczych odgłosów (np. bum- bum, hau- hau).

3-letniego: